Dakloze mensen raken op straat verslaafd aan drank en drugs. Er wordt ten onrechte gedacht dat ze al verslaafd waren voordat ze dakloos raakten.
Drank en drugs zijn het gevolg van dakloosheid en níet de oorzaak. Dat constateert straatarts Michelle van Tongerloo. Mensen denken vaak dat je verslaafd bent en dan op straat beland. Maar het is andersom, als je op straat beland wordt je verslaafd. Op straat leven is hartstikke onveilig en een bron van grote stress. Je gaat jezelf verdoven om het aan te kunnen.
Michelle ontvangt dagelijks dakloze patiënten die op straat ziek zijn geworden. Daarover schreef ze de bestseller Komt een land bij de dokter Ze constateert keer op keer dat goede huisvesting essentieel is voor hun herstel: ‘Een woning is de basis van alles.’
De schrijnende gevallen op haar spreekuur zijn een spiegel van een land waarin bestaanszekerheid steeds minder vanzelfsprekend is. Werkenden kunnen geen woning vinden, patiënten verdwalen in een woud aan instanties en zorg is een verdienmodel geworden. Het helpen van mensen is steeds ingewikkelder geworden.
De wooncrisis richt veel schade aan. Ze ziet sinds een paar jaar steeds meer economisch daklozen, onder wie ook vrouwen en kinderen. Mensen kunnen na een scheiding geen woning vinden. Of ze kunnen niet langer de hoge huur betalen. De arts ziet grote verschillen in het beleid van woningcorporaties. Zij ziet vrij frequent dat gezinnen uit huis worden gezet, ook door corporaties.
De bouw van meer betaalbare huizen kan heel veel leed voorkomen. De overheid zou zich moeten richten op betaalbare huisvesting. Dakloos zijn is een katalysator voor heel veel andere problemen. Betaalbare huisvesting is het beste medicijn.’